نقد و تحلیل پژوهش های چاپی ادبیات پایداری در ایران تا پایان سال 1390

ادبیات پایداری از شاخه های مهم و چالش برانگیز ادبیات است که خصوصاً از حوالی سالهای پیروزی انقلاب اسلامی به بعد، مورد توجه پژوهشگران، بالاخص پژوهشگران حوزه ادبیات فارسی واقع گردید؛ به نحوی که تعداد این پژوهشها، پژوهشهایی که به اصل ادبیات پایداری و نه مسائل حاشیه-ای آن پرداخته اند، از سال 1358 (اولین پژوهش نیمه مستقل این حوزه) تا انتهای سال1390 به بیش از 600 مورد رسیده است؛ پژوهش حاضر با بررسی تحقیقات ارائه شده در این حوزه ادبی، شامل مقاله ها، کتابها و پایان نامه ها به شیوه توصیفی تحلیلی و با رویکرد تاریخی، در جهت رسیدن به پاسخ این سوالات صورت گرفته است که پژوهشهای حوزه ادب پایداری چه سیر زمانی و فراز و فرودی را طی کرده، علل آن چیست؟، سهم هر یک از موضوعات مختلف در آن چه بوده و چه دستاوردها و کمبودهایی در آن دیده می شود؟؛ که از طریق بررسی جزئی و کلّی پژوهشها در قالب کاربرگهایی تنظیم شده و با بکارگیری روشهای آماری مختلف چون خوشه بندی داده ای و spss به نتیجه رسیده است